Plazaya girdik sanırken, aslında plazanın bize girmesi

İtaat beklediğimiz için taktığımız kravatlar, sürüklenmemizi kolaylaştırmaktan başka ne işe yarıyor acaba? Saygı beklerkenki histerik halimiz çok acıklı görünüyordur muhtemelen kural belirleyenler için. Giyim, saç-sakal kuralları, saygı görmemiz için değil; evcilleştirilmiş birer düşünebilen hayvan olduğumuz için... "Merhaba"sız başlayıp, "Saygılarımla" biten maillerim buna tek tepkim olabiliyor, "Normal şartlarda seninle işim olmazdı fakat, etik gereği sana saygı göstermeye çalışıyorum." formatlı maillerimle. Formal mailler attığımız bir iş sahibi olduğumuzda, saygıdeğer bir işimiz olduğu sanılsa da, aslında hep biz saygı göstermek zorunda kalıyoruz. Herkese saygı duymak zorunda kalan kuklalarız...Kapitalizm kakadır demiyorum; hayat böyledir diyorum. Kendini statü sahibi sanıp, kibirlenmek niyedir, Sayın Maşa?

Çeklaçek?

Eskiden,kolunu tam gaz ileri uzatıp, boynunu da olabildiğince gıdılı bir şekilde geriye çekerek; parmak uçlarından kazanacağı birkaç milimetreyi de hesaba katmak suretiyle cep telefonlarını zar zor ellerinde tutmayı başaran insanlar, çekebildikleri 10 fotoğraftan 1'inde kadrajın bir kısmında yer alabiliyorken; artık sanki bir başkası tarafından çekilmiş gibi, kadrajın tam ortasında ve kamerayla aralarında ideal bir mesafe bulunuyormuşcasına fotoğraf ve vinelarını nasıl çekebiliyorlar? Teknolojiyle eş zamanlı bir mutasyona girip; elimiz kolumuz mu uzuyor, noluyor yahu? Nasıl bu "işin profesyoneli" olundu?

Dünya çok kötüye gidiyor gibi geliyor. Street Fighter'daki Dhalsim olduk. Yakında kavga ederken, yumrukla kafa koparıp; adam yarıp, ışıklar saça saça adam da döveriz:S OWWW ŞEETTT!!! Daha da sokağa çıkmam!

Balonun Sapı!

Bir çocuğun eline önce bir sürü rengarenk balon verip, sonra onları satmasını istemek nasıl bir bünye gerektirir? Ve mutluluğun, balonlara sahip olmak değil; onları satmak olduğu çocukluk, nasıl bir çocukluktur?
Bunun hayalini bile kuramıyorsak, ailemize olan borcumuzu asla ödeyemeyeceğimizin göstergesidir. Hayat, bireysel değil; "fucking team work"tür ve "kıç", bu benim hayatım deyip, sana değer veren insanlara dönülüp, götürülesi bir şey değildir. Bu da aileyi bırakmamak için kendime telkindir.