Şeyda'yla Mutfak Kiyfi: Nasıl Yemek Yaptım? (Patates Haşlaması)

Benim de artık yemek tarifli bir blogum var. Hell yeahh biçısssss!!!

Blog açtım ama hiçbir üretkenliğimi sergileyemiyorum: Ne modadan anlıyorum, ne yemek yapabiliyorum, ne çocuğum var, ne de bir el becerim; anca kuru laf hep seni lanet karı diye kendime saldırırken, çeşitlenmiş mide sorunlarım yüzünden yiyecek skalamın daralması ve annemin de beni satarak tatile gitmesi üzerine "Eeaaman ne olacak, Patates de mi haşlayamacağım!? Yok artık eben!" diyerek başladığım, hayatımın ilk official yemek yapma denemesidir:

1. Patatesi su dolu tencereye koydum.
2. Su kaynayana kadar her saniye mutfağa gidip, sıkıntıyla bekledim.
3. Su kaynayınca, "Yok, bu hemen kıvama gelmez de şimdi... Biraz daha bekleyeyim ben" diye, bir de çok anlıyormuşum gibi, bir müddet daha bekledim.
4. Ocağı söndürdüm. Birkaç saat sonra patatesi tencereden aldım.
5. Soydum... (Huu...)
6. Büyük bir çatal alıp, bütün halindeki patates ezilsin diye üzerine doğru bastırdım ve geri tepti, "Meğer biraz daha zaman vermeliymişim." dedim.
7. Patatesi biraz daha kaynatmak için tencereye baktığımda gördüğüm, patates kabuğundan ayrışmış toz topraktan iğrenip, tekrar içine koymaya gönlüm razı gelmediği gibi; tencereyi temizleyip tekrar su doldurup kaynatmayı da gözüm yemedi.
8. Tam anlamıyla haşlanamamış olan patatesi, bıçakla bir kaç parçaya ayırıp, mikrodalga fırına koydum.
9. Mikrodalga fırından aldığım patatesi bu kez, bir öncekine haline kıyasla daha bir ezilebilir buldum; bir daha ısıtmaya gerek duymadım.
10. Bir miktar tuz koyup, biraz da öyle karıştırmak suretiyle ezmeye çalıştım, tabaktan taşırmamaya çabalayarak...
11. Tadına baktığımda, göz kararı atmış olduğum tuzun tam da hayal ettiğim tadı verdiğini hissettiğim anda, aşçılığın büyük kısmını çözmüş olduğumu hissettim. Ama görüntü yine de içler acısıydı:(
12. Ama yine de yedim... Çünkü nimet:( Bana bir daha yemek seçiyorsun; yemiyorsun demeyin!!! Allah çarpar valla yaa!!!:(