Oresund Bridge Olsa Da İzlese İdik...

Şurada biraz oturup ışıkları izlesem iyi olurum ben. Biraz sessiz ol sadece ve ben de susayım. Üstümün kirlenmesi, tozlanması, sokaktaki tükürükler ve kusmuklar inan umurumda değil. Normalde düşünürüm bunları ama şimdi yapsam iyi gelecek sanki. Kötü olduğumdan değil; huzur… biraz sadece…  ya da biraz daha huzur sadece… Kendimi güvenceye alıp, yalnız kalmak istiyorum ya da öyle hissetmek. Yanımdayken, biraz daha yokmuş gibi davranabilir misin? Ben bencilim. Cümlelerine “ben”le başlayan herkes kadar bencilim ama sadece... Paylaşacak şeyim yok belki de ondan paylaşamıyorumdur. Bir mutsuzluğum yok gerçekten. Sadece sessizliğin olduğu ve ışıkların göründüğü karanlıkları seviyorum. Gözlerimin dolması aklıma takılanlardan değil… Huzur insanın içini burkmaz mı hani… Çok mutluluk veren şarkılara eşlik ederken birden nefesin tıkanır ve bir kelimesini daha söylersen hıçkırarak ve kahkaha atarak ağlama isteği gelir ya insana… Susar o yüzden… Öyle diyorum yani… Oturup da izlesek sadece… Neye baktığımı bile bilmeden, sessizce oturup izlesem... Bana… bir şeyler sorulmasa hiç…