Cem Adrian'ın “Yalnızlar Diskosu”nda bir şarkısının sözünü
"Yalnızlık, sadece zavallı bir özgürlük" şeklinde modifiye ederek
söylemesi üzerine beni bir parça kızdırmış düşüncedir. Yalnız olmanın zavallılık olduğunu ya da avuntu gerektirecek bir durum olduğunu sanmıyorum. Hayatını
yalnızca etrafında olanlar sayesinde daha çekilebilir hissedenler için
yalnızlık, çekilmezdir ve avuntu cümleleri/kelimeleri gerektirir. Bu yüzden
"yalnızlık", yanlış ellere emanet edilmemesi gereken şeydir. Zira bir insan, yanındaki insanlar ne kadar eğlenceli olursa olsun, ne kadar anlar
görünümlü olursa olsun, yanlarındayken yalnız olmayı arzuluyorsa, asıl o zaman özgür değildir. Yanındakilerle insan olmak yerine, insan önce tek başına insan
olmaya çalışmalı ki yanından birileri gittiği zaman bunalımlara girip,
yalnızlığı mutsuzluk ve çaresizlikle bağdaştırmasın.
Sırf bir sevgilisi olabilsin diye kendisi olmaktan
vazgeçen ergen zihniyetli biri “ayrılık yaşadığında”, "oh be
özgürüm!" demesi, yeni bir insan bulana kadar kendini "özgür
sanmak" olarak nitelendirilebilir tabii ki. İşte böyle insanlar yüzünden
yalnızlık acınasıdır; kendini bir şeylere vurup ağlayıp sızlayan insan imajı
çizdirir. Böyleleri umarım hiçbir zaman yalnız kalmazlar. Çünkü,
"yalnız" yaşayan insanlar, hayatlarını yalnızlıklarını düşünerek ve
her gün harap olarak geçirmez; kendilerine göre zevkleri ve uğraşıları vardır.
bak bu güzeldi gerçekten :) böyle kişisel yazılara bayılıyorum,senide takip ettigim bloglar arasına ekledim vakit buldukca diger kişisel yazılarınıda okuyacagım :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim:) "Pek Kişisel" taglerim yardımcı olacaktır bunun için;)
SilOo zaman "yaşasın yalnızlık!"; "yaşayalım yalnız!"...
YanıtlaSil