Tüm dünyanın izlediği kanallarda, iki muhabirin aynı zaman diliminde ve farklı şehirlerde giydiklerinin görüntüleri, aslında nasıl bir durumun yaşandığını apaçık yansıtmasına rağmen, her olay sonrasındaki yorumu dikkatle dinlenen ve düşünceleri kendi düşünceleriymiş gibi özümsenen yorumcuların sessiz kalarak, ölümün ve savaşın bazı yerlerde ne kadar da normalleştiği ve kayıtsız kalındığı durumuna dikkat çekmek ve insanları "farkında olmaya" davet etmek işini, artık sadece komedyenlere bıraktıkları bir habercilik (uydurdum) ortamı oluşturduklarında, onlarla birlikte soğukkanlılığını bozmamış olan herkes, bir markanın çakmasıyla gerçeğini bile ayırt edebilecek yetkinlikteyken, iki fotoğraf arasındaki farkı "anlayamıyor olmak"tan "utanç duyuyor olmalı"ydı.
Akşam haberlerinde, "Tel Aviv'den ilk ölüm haberi geldi." başlığı altında bir dizi cümleyle açıklama yapıp, en sona da "Filistin'deyse, ölü sayısı 200'ü geçti." sözlerini iliştirip, yeni moda "yorumlu haber" anlayışına rağmen, ilave birkaç sözcüğe bile ihtiyaç duymadan kestirip atmaktansa, haberleri eski usul, ruhsuzca okuyarak içimize ot tıkıp, en sonunda da mahkeme duvarı surat ve duygu geçirmez tonlamayla, "Esen kalın." deseler, en azından, insanların muhatap bile alınmadığını; zaten insan yerine hiç konmamış olduğumuzu bilerek, insanlığımızdan utanmamış olurduk belki de...
Komedyen dediğim de Jon Stewart'tır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder