Bir şeylerin tarihlerini aklımda tutmak ne kazandırabilir ki? Belki, bir şeylerin üzerinden ne kadar zaman geçitiğini hesaplamaya yarayabilir tabii. Ama bir gün bir bakacağım ki bir şeylerin üzerinden 40 yıl geçmiş... İnsanı yaşlandıran/ yaşlı hissettiren asıl şeyin bu olduğunu düşünüyorum. Zamanları hatırlamak, üzerinden ne kadar süre geçtiğini hesaplamak, bu bilinci getiriyor gibi geliyor. Çünkü, yakın bir zamanda olmuş gibi hatırladığım şeylerin, mesela lisede olduğunu hatırlamasam, kendimi hala 17 yaşıma yakın bir zamanda gibi hissederim. Fakat bir matematik hesabı yardımıyla, o gün üzerinden geçen 7 sene yüzüme çarpılır. Ve 7 sene denen şey, yeni doğan bir çocuğun konuşmayı öğrenmesi, emeklemeyi, koşmayı, zıplamayı, yemek yemeyi, altına yapmamayı, okumayı ve yazmayı öğrenmesi demektir. Yani bu, bir insanın insan haline gelmesi için yeterli bir süredir. Düşününce bile buruşmama yetecek bir süre...
Bir de seneleri sayarken, her şeyin hafta, ay, yıl dönümünü kutlarken, evliliğin üzerinden geçmiş bir 40 sene olduğunda ya da kaç senedir evli olduğunuz sorulduğunda ya da kaç senedir evli olduğunuz sorulduğunda gururla 40 ya da ne bileyim... bunun gibi insan hayatı için devasa bir sayı söylendiğinde, bunun daha kaç sene sürebileceği düşüncesi ağır basmaz mı? yani, beni bu dünyada en çok üzen şeydir çok yaşlandıktan sonra, ömrün yarısından daha fazla süredir yanında olan birinden ayrılmak fikri. Alıştıktan sonra yalnız kalma hissi en buruk şey gibi. Yakınmaya hakkının kalmayacağı kadar fazla yer kapladığın için bu dünyada, o kişinin seni bırakmasına üzülmeye hakkın yok gibi hissedersin sanki biraz. Bu dünyada hiçbir şey için "keşke" deme hakkına sahip olmadan, mahçup ve başka hiçbir hakka da sahip olmadan, yalnız bir şekilde ölmeyi bekletir sanki bu his, ömrünün çoğunda bir şeylere uzun süre sahip kaldığın için. Ama asıl kötü olan, birlikte geçen uzun zaman sonunda alıştıklarından uzak kalmak mı, yoksa fazla alışmadan, bir an önce terk etmek ya da terkedilmek mi?
Eğer, yaşlandığımız açık bir gerçekse, yaşadıklarımızın verdiği yaşlılık hissini yaşamak sanki daha akıllıcadır, kuru matematik hesapları yapmaktan. Ama hayatta akıllıca şeylerin olduğunu pek sanmıyorum. Alışmamak lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder