İşe Kabul Sonrası Mutluluk Tanımı Ve Hayat Akıbeti

İşte o an anladım sıçarmışımsı yüz halim kendiliğinden vuku bulduğunda, ekşi bir şey yerken inceden inceye haz almak gibi bir hissiyatla mimiklerimi kontrol altına alamamamın adını. "Amanın gerçekten hayatımda bir şeyler iyi oluyor" mutluluğuydu bu, "Gerçekten olabiliyormuş benim hayatımda da" içsesiyle, "Yok lannn hemen havaya girme bir soluklan bakayım" otomatik sesinin kavgasının gürültüsü ve optimistin "La oğlum, adam diyo işte da! Yalan mı söylüyo bir bıdırdanma!" demesiyle susan kafa sesleri eşliğinde:) Komik hissettim duygu dalgaları eşliğinde, ekşiydi de hah...:) eriği tuza banıp, banıp yer gibi:P
Hayatımda eskiden zevk aldığım hiçbir şeyin eski tadını alamamaya başladığım bir anda yeni bir ilgi alanıyla sürekli tazelenen bir hayat eşliğinde yaşıyorum. Kafa bir iki saniye takılınca, otomatik olarak, potansiyel bir yeni kafa bozucu gelir bir süreliğine şenlendirerek. Sonunu bilsem de merak ediyorum yeni gelen nasıl bozulacak ve hangi gariplikle o da gidecek... Bildiğin, kiyfle seyrediyorum hayatımı. Şükür ki tek derdim ot bok, türlü gerizekalılıklar. Belki bundandır hayatımda olan gariplikleri garip bir yaklaşımla ele alıp, her daim kahkaha atarak yad etmem, sanki hiçbir sıkıntı vermemiş gibi bana.
Okan Bayülgen'i artık sevmiyorum, cips ve sos, dondurma eski tadında değil, çikolata zaten sevmem. Ispanak sevmeme rağmen, yerken böcekleri çiğniyorum gibi geliyor; yiyemiyorum. Müzik dinlemek istemiyorum, radyo dinlemek istemiyorum; sevdiğim şarkıları niye sevmiş olduğuma anlam veremiyorum. Film izleyemiyorum, dizi izleyemiyorum. Şimdiye kadar nasıl izleyebildiğimi anlayamıyorum. Eriği tuza banarak yemeği hiçbir zaman sevdiğimi hatırlamıyorum zaten ve sarelle de sevmezdim ben. Şu sizi mutlu eden çikolata neyse bana da verin ondan. Bana sadece baş ağrısı ve ateş yapıyor kör olmayasıca! O zaman günde üç öğün iskender mi yesek?
Eskiden zevk veren şeyleri daha sonra tekrar yaparak güzel hatıralarını piç etmeyeydik iyi miydi?!
"Saygılarımla;"